zażalenie od postanowienia sądu rejonowego
sądu powszechnego do rozstrzygnięcia sprawy i o uchylenie postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 27 sierpnia 2015 r. Postanowieniem z dnia 3 listopada 2015 r. Sąd Rejonowy uchylił postanowienie z dnia 27 sierpnia 2015 r. i odrzucił wniosek wnioskodawczyni z uwagi na brak jurysdykcji. Na skutek
Dziennik Ustaw Dz.U.2023.127 t.j. Akt obowiązujący Wersja od: 1 października 2023 r. do: 14 lutego 2024 r. Art. 20. - [Skład sądu. Zażalenia na postanowienia
O wydaniu postanowienia o zatrzymaniu prawa jazdy zawiadamia się właściwego starostę. Tak jak była mowa na początku, na postanowienie o zatrzymaniu prawa jazdy służy zażalenie. Formułując zażalenie skierujmy je do wydziału karnego właściwego sądu rejonowego – pamiętajmy przy tym, aby zrobić to za pośrednictwem właściwej w
W dniu 18 grudnia 2018 r. wpłynęło do Sądu Rejonowego w Sieradzu zawiadomienie ze Szpitala Wojewódzkiego im. () W. w S. Centrum Psychiatryczne w W. - na podstawie art. 23 ust. 1 ustawy z 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego o przyjęciu do placówki B. O.. Wskazano w nim na rozpoznanie: psychoza alkoholowa i zagrożenie
Oceniając zażalenie powoda na pkt. 2 postanowienia Sądu Rejonowego z 15 października 2013r. w przedmiocie uchylenia postanowienia z 10 czerwca 2011r. o nadaniu klauzuli wykonalności nakazowi zapłaty wobec N. S., Sąd Okręgowy wskazuje, że podstawę tego orzeczenia stanowił art. 782 k.p.c. w brzmieniu przed zmianą ustawy z 3 maja 2012r
Warum Flirten Verheiratete Männer Mit Anderen Frauen. Zażalenie przysługuje na każde postanowienie sądu pierwszej instancji w przedmiocie zabezpieczenia. Mowa tu przede wszystkim o postanowieniu o udzieleniu zabezpieczenia oraz o postanowieniu w przedmiocie oddaleniu wniosku o zabezpieczenie. Zażalenie można też wnieść na postanowienia o uchyleniu lub zmianie prawomocnego postanowienia, którym udzielono zabezpieczenia, czy postanowienia stwierdzające upadek zabezpieczenia lub oddalające wniosek o stwierdzenie upadku każdym z wymienionych wyżej wypadków zasady wnoszenia i rozpoznania zażalenia są takie i gdzie wnosić zażalenie?Jak wskazuje Paweł Wiśniewski w "Zażalenie na postanowienie sądu pierwszej instancji o zabezpieczeniu" termin na wniesienie zażalenia wynosi tydzień liczony od:dnia doręczenia postanowienia z uzasadnieniem,dnia ogłoszenia postanowienia wydanego na posiedzeniu jawnym, jeśli sąd odstąpił od jego uzasadnienia,dnia doręczenia postanowienia bez uzasadnienia wydanego na posiedzeniu niejawnym, jeśli sąd odstąpił od jego o zabezpieczeniu wydane na posiedzeniu niejawnym podlegają doręczeniu przede wszystkim uprawnionemu, zaś obowiązanemu niektóre postanowienia nie są doręczane, albo doręcza je inny podmiot, jak organ egzekucyjny przystępujący do wykonania zabezpieczenia, czy sąd wieczystoksięgowy dokonujący wpisu ostrzeżenia w księdze wieczystej. Zażalenie na postanowienie sądu pierwszej instancji o zabezpieczeniu składa się do sądu, który wydał postanowienie, albowiem ten sąd jest właściwy do rozpoznania zażalenia. Jeżeli wniosek o zabezpieczenie został zgłoszony w toku postępowania przed sądem drugiej instancji i ten sąd rozstrzygał o wniosku, to wydane postanowienie jest niezaskarżalne. Kiedy sąd oddali zażalenie?Sąd oddali zażalenie, jeśli uzna, że sąd pierwszej instancji wydał postanowienie odpowiadające prawu i prawidłowo ocenił zaoferowany przez uprawnionego materiał dowodowy, a w szczególności gdy zaskarżonym postanowieniem:oddalono wniosek o zabezpieczenie, jeśli uzna, że uprawniony nie uprawdopodobnił swojego roszczenia lub interesu prawnego w udzieleniu zabezpieczenia,udzielono zabezpieczenia, jeśli uzna, że uprawniony uprawdopodobnił roszczenie oraz interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia, a zastosowany sposób zabezpieczenia jest właściwy, tj. zapewni uprawnionemu należytą ochronę prawną, a obowiązanego nie obciąży ponad sąd uchyli zaskarżone postanowienie?Uchylenie zaskarżonego postanowienia wchodzi w grę tylko, gdy zachodzi nieważność postępowania, a więc przede wszystkim, jeżeli:droga sądowa była niedopuszczalna,w chwili złożenia wniosku któraś ze stron nie miała zdolności sądowej lub procesowej,w chwili złożenia wniosku uprawniony nie miał organu powołanego do jego reprezentowania lub przedstawiciela ustawowego, albo gdy pełnomocnik uprawnionego nie był należycie umocowany,jeżeli w zakresie tego samego roszczenia między tymi samymi stronami udzielono już zabezpieczenia we wnioskowany sposób,jeżeli skład sądu orzekającego był sprzeczny z przepisami prawa albo jeżeli w rozpoznaniu sprawy brał udział sędzia wyłączony z mocy ustawy,zabezpieczeniu orzekł sąd rejonowy w sprawie, w której sąd okręgowy jest właściwy bez względu na wartość przedmiotu Kowalskiproduct manager Działu Legal
Chodzi tutaj o: – wszelkie postanowienia zamykające drogę do wydania wyroku, chyba że ustawa wyłącza zaskarżalność (art. 459 § 1 kodeksu postępowania karnego); – wszelkie postanowienia „co do środka zabezpieczającego” (art. 459 § 2 – postanowienie o zastosowaniu, jak i odmowie zastosowania takiego środka; – inne postanowienia niż wymienione wyżej w wypadkach przewidzianych w ustawie, wtedy gdy przepis szczególny tak stanowi (art. 459 § 2 np. w przedmiocie zawieszenia postępowania (art. 22 § 2 dotyczące właściwości sądu (art. 35 § 3 o umieszczeniu oskarżonego na obserwacji psychiatrycznej lub o jej przedłużeniu (art. 203 § 4 w przedmiocie środka zapobiegawczego (art. 252 § 2 i art. 254 w kwestii podjęcia postępowania warunkowo umorzonego (art. 550 § 3 postanowienia prokuratora w przedmiocie zabezpieczenia powództwa cywilnego wydanego na podstawie art. 69 § 1 i 2 o odmowie udostępnienia akt w postępowaniu przygotowawczym (art. 159 postanowienia co do odtworzenia akt wydanego na podstawie art. 165 § 1 (art. 165 § 2 postanowienia o przesłuchaniu lub zezwoleniu na przesłuchanie osób zobowiązanych do zachowania tajemnicy adwokackiej, radcy prawnego, lekarskiej lub dziennikarskiej (art. 180 § 2 postanowienia o zachowaniu w tajemnicy danych osobowych świadka wydanego na podstawie art. 184 § 1 (art. 184 § 5 – zarządzenia o podobnych do wymienionych wyżej wymogach, tj. zamykające drogę do wydania wyroku, dotyczące środka zabezpieczającego lub zaskarżalne z mocy przepisów szczególnych (art. 466 § 1 np. o odmowie przyjęcia wniosku o uzasadnienie wyroku (art. 422 § 3 o odmowie przyjęcia środka odwoławczego (art. 429 § 2 o zwrocie aktu oskarżenia do uzupełnienia braków formalnych (art. 337 § 2 zarządzenia dotyczącego kar porządkowych (art. 290 § 2 – wszelkie postanowienia i zarządzenia, ale wyłącznie w postępowaniu przygotowawczym i tylko dotyczące osób niebędących stronami, jeśli naruszają ich prawa lub interesy (art. 302 § 1 – czynności lub zaniechania czynności w wypadkach przewidzianych w ustawie, np. zażalenie na zatrzymanie (art. 246 § 1 na przeszukanie i zatrzymanie rzeczy (art. 236 § 1 niedoręczenie w terminie 6 tygodni od zgłoszenia zawiadomienia o przestępstwie zawiadomienia o wszczęciu lub odmowie wszczęcia dochodzenia lub śledztwa (art. 306 § 3 w zw. z art. 325a Zażalenie przysługuje stronom oraz osobie, której postanowienie, zarządzenie lub czynność bezpośrednio dotyczy, chyba że ustawa stanowi inaczej (art. 459 § 3 Wnosi się je do organu, który wydał zaskarżoną decyzję w terminie zawitym 7 dni od jej ogłoszenia, a gdy przepis ustawy nakazuje doręczyć odpis – od daty doręczenia. Uzasadnienie postanowienia sporządza się wraz z postanowieniem (art. 98 § 1 a zarządzenia uzasadnia się z urzędu, gdy podlegają zaskarżeniu (art. 99 § 2 Osoba niebędąca stroną, uprawniona do wniesienia zażalenia, może korzystać z pomocy pełnomocnika, jeżeli wymagają tego jej interesy w toczącym się postępowaniu (art. 87 § 2 Jeżeli zażalenie odnosi się do postanowienia (zarządzenia) kończącego postępowanie, a jest sporządzone przez prokuratora, obrońcę lub pełnomocnika, dołącza się odpowiednią liczbę odpisów (jak w przypadku apelacji) dla osób, których dotyczy zaskarżona decyzja. Należy podkreślić, że złożenie zażalenia nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego orzeczenia, chyba że ustawa stanowi inaczej. Wyjątek stanowi zażalenie na karę porządkową aresztowania (art. 290 § 3 Odmowa wstrzymania wykonania zaskarżonego orzeczenia nie wymaga uzasadnienia (art. 462 § 2 Zażalenie jest rozpoznawane przez sąd na posiedzeniu. Strony, obrońcy, pełnomocnicy i inni zainteresowani uczestnicy mają prawo wziąć udział w posiedzeniu sądu odwoławczego, w przypadku gdy rozpoznaje on zażalenie na postanowienie kończące postępowanie, na postanowienie o zatrzymaniu, na postanowienie, przy wydawaniu którego w I instancji podmiotom tym przysługiwało prawo do udziału w posiedzeniu sądu (art. 464 § 1 Prawo do udziału w posiedzeniu sądu rozstrzygającego kwestię w I instancji przysługuje również do posiedzeń: – poprzedzających zastosowanie środka zapobiegawczego oraz przedłużenia stosowania tymczasowego aresztowania (art. 249 § 3 i 5 – przewidzianych w sprawach wymienionych w art. 339 § 1 i 3 pkt 1, 2 i 6 (art. 339 § 5 tj.: a) gdy prokurator złożył wniosek o orzeczenie środków zabezpieczających, w przedmiocie warunkowego umorzenia postępowania, b) gdy akt oskarżenia zawiera wniosek z art. 335 c) wydania postanowienia w przedmiocie tymczasowego aresztowania lub innego środka przymusu; – w kwestii przepadku przedmiotu poręczenia (art. 270 § 2 i w przedmiocie odtworzenia akt (art. 164 – w kwestii umorzenia i zastosowania środka zabezpieczającego (art. 354 pkt 2 – w kwestii uzupełnienia wyroku o pewne rozstrzygnięcia (art. 420 § 3 – w kwestii podjęcia postępowania warunkowo umorzonego (art. 550 § 2 – w kwestii wznowienia prawomocnie zakończonego procesu (art. 544 § 3 – w przedmiocie wniosku państwa obcego o ekstradycję (art. 603 § 1 i 2 – w przedmiocie wykonania europejskiego nakazu aresztowania (art. 607l § 1 i 3 Osobę uprawnioną do udziału w posiedzeniu, czy to z mocy prawa, czy też w wyniku zgody sądu, należy powiadomić o czasie i miejscu takiego posiedzenia (art. 117 W trakcie posiedzenia strony mogą składać wnioski, oświadczenia i przedstawiać swoją argumentację, a także możliwe jest zwrócenie uwagi sądu na dostrzeżone uchybienia, które mogą powodować ewentualną potrzebę rozpoznania środka poza granicami zaskarżenia. Zasadą jest, że organem odwoławczym od zaskarżalnych rozstrzygnięć prokuratora jest sąd właściwy do rozpoznania sprawy, chyba że ustawa stanowi inaczej (art. 465 § 2 Wyjątkami od tej zasady są sytuacje, gdy według przepisów – organem odwoławczym pozostaje sąd, ale inny niż właściwy do rozpoznania sprawy, np. zażalenie na prokuratorskie postanowienie w przedmiocie zabezpieczenia służy do SR miejsca prowadzenia postępowania (art. 293 § 3 zażalenie na postanowienie prokuratora w przedmiocie środka zapobiegawczego (art. 252 § 2 Z kolei na zatrzymanie zarządzone przez prokuratora w celu doprowadzenia osoby podejrzanej (art. 247 zażalenie przysługuje do SR miejsca zatrzymania lub prowadzenia postępowania przygotowawczego; – organem odwoławczym jest prokurator nadrzędny nad tym prokuratorem, który wydał zaskarżone rozstrzygnięcie. Chodzi tutaj o zażalenie na umorzenie postępowania przygotowawczego z uwagi na prywatnoskargowy charakter czynu i brak interesu społecznego w ściganiu z urzędu (art. 465 § 2a – organem odwoławczym jest prokurator bezpośrednio przełożony nad tym, który wydał rozstrzygnięcie lub dokonał czynności. Dotyczy to zażaleń na odmowę udostępnienia akt oraz zażaleń na postanowienia, zarządzenia i inne czynności prokuratora podejmowane w trakcie postępowania przygotowawczego; – zażalenie na postanowienie w przedmiocie kosztów wydane w postępowaniu przygotowawczym kierowane jest do prokuratora nadrzędnego lub prokuratora właściwego do sprawowania nadzoru. W przypadku gdy ten się do niego nie przychyli, to przekazuje je do sądu właściwego do rozpoznania sprawy (art. 626a Zgodnie z dyspozycją art. 465 § 3 i art. 466 § 1 zażalenie na postanowienia i zarządzenia nieprokuratorskiego organu postępowania przygotowawczego rozpoznaje prokurator nadzorujący dane postępowanie. Z kolei na postanowienie o umorzeniu dochodzenia i wpisaniu sprawy do rejestru przestępstw (które obecnie nie wymaga zatwierdzenia przez prokuratora – art. 325e § 2 zażalenie składane jest do prokuratora nadzorującego, a w sytuacji gdy ten się do niego nie przychyla, musi przekazać je do sądu. Zgodnie z postanowieniem SN z r., jeżeli w postępowaniu złożonym pod względem podmiotowym wpłyną zażalenia na decyzje, które rozstrzygają wobec poszczególnych oskarżonych identyczne kwestie, to wprawdzie zaskarżone decyzje mają charakter odrębny i samoistny, ale postępowanie zażaleniowe może zostać przeprowadzone jako jedno postępowanie złożone pod względem podmiotowym. Dlatego też instancja odwoławcza może łącznie rozpoznać zażalenia przeciwko tym różnym decyzjom. Przepisy dotyczące rozpoznawania zażaleń na postanowienia i zarządzenia stosuje się również do rozpatrywania zażalenia na czynności lub zaniechanie czynności, o ile ustawa przewiduje możliwość zaskarżenia (art. 467 § 1 Zażalenie przysługuje do prokuratora nadrzędnego lub prokuratora bezpośrednio przełożonego albo nadzorującego i tylko w przypadku zażalenia na zatrzymanie organem odwoławczym jest sąd – SR miejsca zatrzymania lub prowadzenia postępowania (art. 246 § 2 Przy zażaleniach na czynności lub ich zaniechanie decyzja nie dotyczy uchylenia, zmiany lub utrzymania w mocy. Uznając zasadność zażalenia, organ odwoławczy stwierdza niezgodność czynności z prawem lub brak czynności i zarządza czynności w celu naprawienia skutków uchybienia oraz zapobieżenia podobnym uchybieniom oraz podejmuje inne przewidziane w ustawie środki (art. 467 § 2 22 października 2009 r. Senat RP zadecydował o tzw. dużej nowelizacji kodeksów : karnego, postępowania karnego, karnego wykonawczego oraz karnego skarbowego. Nowelizacja weszła w życie 8 czerwca 2010 r. (DzU z 2009 roku nr 206, poz. 1589) i znacznie zwiększyła dotychczasowe uprawnienia radców prawnych, jako pełnomocników w postępowaniu karnym. Obecnie, bez żadnych ograniczeń, pełnomocnikiem może być zarówno adwokat, jak i radca prawny. Ponadto radcom prawnym przyznano uprawnienia w zakresie sporządzenia i podpisania subsydiarnego aktu oskarżenia w sprawach ściganych z oskarżenia publicznego. Istotną zmianą jest również uprawnienie radcy prawnego, bez względu na to, czyim jest pełnomocnikiem, do sporządzenia i podpisania apelacji od wyroku sądu okręgowego. Zmiana ta z pewnością spowoduje większą dostępność pomocy prawnej oferowanej przez profesjonalnych pełnomocników w postępowaniu karnym. Niezmienione pozostały natomiast ograniczenia dotyczące obrony oskarżonego. W dalszym ciągu takie uprawnienia posiadają jedynie adwokaci. Wielokrotnie powtarzanym argumentem ze strony środowiska adwokatów sprzeciwiających się rozszerzeniu tych uprawnień na radców prawnych jest fakt, że nie posiadają oni wystarczającej wiedzy z zakresu prawa karnego. Po to, by ułatwić radcom prawnym przyswojenie nowych zasad procedury karnej, w każdy czwartek w serwisie publikujemy fragmenty książki Ewy Targońskiej „Postępowanie karne dla radców prawnych". Autorka jest prokuratorem w stanie spoczynku, zajmuje się pracą naukową i dydaktyczną z zakresu prawa karnego i procedury karnej Fragment pochodzi z książki Ewy Targońskiej „Postępowanie karne dla radców prawnych”, Wydawnictwo Gaskor Sp. z Wrocław 2011 Więcej w serwisie: Postępowanie karne dla radców
- Jest zamęt, i to widoczny. Nie ma repertorium więc zażalenia nie są rejestrowane. Czyli problem jest duży, ale tak jakby go nie było, bo nie będzie go widać w statystykach - mówi nieoficjalnie jeden z sędziów z sądu rejonowego. Sędziowie podnoszą też, że sprawy nie zawsze są proste, jak choćby hipoteka przymusowa na nieruchomości wartej 100 mln złotych. Czytaj: Zażalenia poziome zablokują sądy rejonowe>> Instytucję zażalenia poziomego na niektóre postanowienia sądu wprowadziła najnowsza nowelizacja procedury cywilnej - zażalenie ma rozpatrywać inny skład tego samego sądu. W małych sądach oznacza to, że rozpatrywać będą je także np. karniści. Krytycy rozwiązania wskazują, że na rozpoznanie zażaleń mogą wpływać sympatie i antypatie panujące w danym sądzie i utrwalona w nim linia orzecznicza. Zobacz procedurę w LEX: Wstrzymanie wykonalności postanowienia sądu drugiej instancji zaskarżonego zażaleniem do innego składu tego sądu > Od wyłączenia sędziego, po aresztowanie świadka Instytucja zażalenia poziomego, co do zasady, dotyczy spraw drobniejszych, czyli zażaleń na: odmowę zwolnienia z kosztów sądowych lub cofnięcie takiego zwolnienia oraz odmowę ustanowienia adwokata lub radcy prawnego lub ich odwołanie; rygor natychmiastowej wykonalności; wstrzymanie wykonania prawomocnego orzeczenia do czasu rozstrzygnięcia skargi o wznowienie postępowania; stwierdzenie prawomocności orzeczenia; skazanie świadka, biegłego, strony, jej pełnomocnika oraz osoby trzeciej na grzywnę, zarządzenie przymusowego sprowadzenia i aresztowania świadka oraz odmowę zwolnienia świadka i biegłego od grzywny i świadka od przymusowego sprowadzenia; odmowę uzasadnienia orzeczenia oraz jego doręczenia; zwrot zaliczki, zwrot kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oraz wynagrodzenie biegłego, mediatora i należności świadka, a także koszty przyznane w nakazie zapłaty, jeżeli nie wniesiono środka zaskarżenia od nakazu. W ten sam sposób rozpatrywane są zażalenia na oddalenie wniosku o wyłączenie sędziego, jak i zatwierdzenie ugody zawartej przed mediatorem. Inne składy sądu pierwszej instancji mają także rozpatrywać zażalenie na odrzucenie zażalenia i odrzucenie skargi na orzeczenie referendarza sądowego. Czytaj w LEX: Zmiany w postępowaniu odwoławczym w związku z reformą KPC > Ministerstwo: to zagrożenia teoretyczne Resort sprawiedliwości uspakaja, że kwestia zażaleń poziomych jest zagadnieniem dotyczącym wewnętrznej organizacji sądów i jest jak najbardziej możliwa do realizacji. - Oczywiście zawsze istnieje ryzyko, że na rozpatrzenie zażalenia będą wpływać sympatie czy antypatie sędziowskie. Ale skład orzekający ma być trzyosobowy, co z kolei powinno tego rodzaju zagrożenia ograniczać, a nawet wykluczać - mówi w rozmowie z Paweł Mroczkowski, dyrektor Departamentu Legislacyjnego Prawa Cywilnego w Ministerstwie Sprawiedliwości. Dodaje, że zażalenia poziome dotyczą spraw o małym kalibrze, takich jak rygor natychmiastowej wykonalności, stwierdzenie prawomocności postanowienia, skazania na grzywnę, która obecnie nie może przekraczać trzech tysięcy złotych, czy zatwierdzenie ugody zawartej przed mediatorem. Dyrektor ocenia, że są to kwestie proste, wpadkowe, które nie rodzą większych problemów, nawet jeśli zostaną rozstrzygnięte wadliwie. Czytaj: Mroczkowski: Sędziowie poradzą sobie ze zmianami w procedurze cywilnej>> Tadeusz Zembrzuski Sprawdź POLECAMY Resort nie ma też wątpliwości, że sędziowie są na rozpoznawanie zażaleń poziomych przygotowani. - Przecież to właśnie ci sędziowie wydają na co dzień postanowienia takie jak to, na które wniesiono zażalenie. Powtórne rozstrzygnięcie w trybie zażaleniowym, co do tego samego przedmiotu, nie powinno więc stanowić problemu - wskazuje dyrektor Mroczkowski. Czytaj w LEX: Nowe obowiązki referendarzy sądowych w związku z reformą KPC > Nie uwzględniono sytuacji małych sądów Inaczej do sprawy podchodzą sędziowie. W ich ocenie problem jest, i to duży. Wskazują, że rozporządzenie dotyczące sposobu rejestracji tych zażaleń - czyli repertorium dla zażaleń poziomych, ma być gotowe po Nowym Roku. Czyli - jak wyjaśniają - sprawy te nie są obecnie rejestrowane. - Nie uwzględniono też sytuacji małych sądów. Kto ma rozpatrywać zażalenia cywilne, skoro nie będzie wystarczającej liczby sędziów cywilnych. Karniści? To proszę mi znaleźć karnistę, który z czystym sumieniem, odpowiedzialnością, podpisze zabezpieczenie w postaci hipoteki przymusowej na nieruchomości wartej 100 mln złotych, w związku z inwestycją na dużym osiedlu mieszkaniowym – mówi sędzia Grzegorz Karaś z Sądu Okręgowego we Wrocławiu. Czytaj w LEX: Nowości w zakresie postępowania cywilnego - nagranie ze szkolenia > I dodaje, że może się również zdarzyć, że żaden z sędziów cywilnych w małym sądzie nie będzie mógł być dobrany do składu rozpoznającego zażalenia. - Co wtedy, skład zostanie utworzony z sędziów karnistów? - pyta sędzia Karaś. I dodaje, że z całym szacunkiem dla kolegów karnistów, ale nie specjalizują się oni w sprawach cywilnych - podobnie jak cywiliści nie specjalizują się w sprawach karnych. Do tego dochodzi problem z podziałem czynności oraz Systemem Losowego Przydziału Spraw. Czytaj: Zreformowana procedura cywilna już do poprawki - w MS trwają prace>> Dyrektor Mroczkowski odpowiada jednak, że sam orzekał w sądzie, który liczy siedmioro orzeczników i powszechną praktyką jest zastępowanie jednego sędziego przez drugiego. - Bez względu na specjalność, nie spodziewam się, by były z tym większe problemy - przekonuje. Czytaj w LEX: Zmiany w uzasadnianiu orzeczeń po nowelizacji KPC > Ratunkiem sąd drugiej instancji, ale... Zgodnie z art. 394(1a) par. 3 nowelizacji, jeżeli sąd pierwszej instancji nie może utworzyć odpowiedniego składu, zażalenie rozpatruje sąd drugiej instancji. Prawnicy początkowo liczyli, że może to być ratunek w sytuacji, gdy cywilistów w sądzie będzie za mało. – Pojawiają się głosy, że przez sąd pierwszej instancji należałoby rozumieć w tym kontekście wyspecjalizowane wydziały, np. rodzinny czy pracy. Jeżeli - jak należy się spodziewać – taka wykładnia nie zostanie zaakceptowana, postuluje się nowelizację - mówił portalowi radca prawny Marcin Dziurda, były prezes Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa. Ministerstwo wskazuje jednoznacznie - chodzi o sąd, a nie o wydział. - Materia tych zażaleń jest na tyle łatwa i uniwersalna, że sędziowie o innych specjalnościach też będą w stanie o niej rozstrzygnąć. Jeżeli się jednak okaże, że sprawa tych pozostałych sędziów przerasta, to prezes może uznać, że składu do rozpoznania sprawy nie da się utworzyć i przekazać zażalenie do rozpoznania sądowi wyższego szczebla - dodaje sędzia Mroczkowski. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.
zażalenie od postanowienia sądu rejonowego
