bośnia i hercegowina na mapie europy

Śledź na żywo mecz Piłka nożna El. mistrzostw Europy pomiędzy Bośnia i Hercegowina i Słowacja na Eurosport. Mecz rozpoczyna się o 20:45 dnia 19 listopada 2023. Bądź na bieżąco z najnowszymi informacjami dotyczącymi drużyn Bośnia i Hercegowina i Słowacja, sprawdź aktualne Tabela, Wyniki, Najlepsi strzelcy oraz Triumfatorzy w El. mistrzostw Europy. Tallinn – Wikipedia, wolna encyklopedia. 客家語/Hak-kâ-ngî. 閩東語 / Mìng-dĕ̤ng-ngṳ̄. Oʻzbekcha / ўзбекча. Словѣньскъ / ⰔⰎⰑⰂⰡⰐⰠⰔⰍⰟ. ) – stolica i największe miasto Estonii, zlokalizowane na północy kraju, na brzegu Zatoki Tallińskiej. Tallinn zajmuje 7. miejsce na liście najbardziej Kamera na żywo: Kupres - Ośrodek narciarski - Bośnia i Hercegowina - SpotCameras, Twoje kamery na żywo Europa / Bośnia i Hercegowina: Temperatura: 3.8°C: Czas: Bądź na bieżąco z najnowszymi informacjami dotyczącymi drużyn Bośnia i Hercegowina i Liechtenstein, sprawdź aktualne Tabela, Wyniki, Najlepsi strzelcy oraz Triumfatorzy w El. mistrzostw Europy. Fani Piłka nożna mogą czytać najświeższe nagłówki z wiadomościami, wywiady, komentarze ekspertów i oglądać powtórki. Taka klasyczna góra. Na szczycie znajduje się flaga Serbska (tak nie flaga Bośni i Hercegowiny). Flaga ta znajduje się dlatego, gdyż góra znajduje się na terenie autonomii serbskiej. Poniżej szczytu znajduje się też tablica upamiętniająca Tito. Zdobyta góra to 25 szczyt zdobyty w ramach Korony Europy dla miasta Radomia. Warum Flirten Verheiratete Männer Mit Anderen Frauen. Najwyższym szczytem Bośni i Hercegowiny jest Maglić o wysokości 2386 m Położony jest w Górach Dynarskich na granicy z Czarnogórą, na terenie Republiki Serbskiej (jednej z części Bośni i Hercegowiny, nie mylić z państwem Serbia). Najbliższa miejscowość to Tjentiste. Pierwsza moja próba z Magliciem miała miejsce w trakcie weekendu bożociałowego. Wspólnie z kolegą Siwym wybraliśmy się w tamtą część Bałkanów i jednym z punktów wyjazdu był Maglić. Siwy jednak od razu deklarował, że raczej na szczyt wchodził nie będzie. Do Tjentiste jedziemy po zwiedzaniu Sarajewa, dojeżdżamy późnym popołudniem. Oglądamy monumentalny pomnik ku czci jugosłowiańskich partyzantów z czasów II wojny światowej, a potem rozglądamy się za noclegiem. W budynku (chyba) parku udaje nam się dostać namiary i telefonicznie umawiam się z panią wynajmującą swój domek. Cena przystępna, dodatkowo pani jest z kierownictwa Parku Narodowego Sutjeska, gdzie pracuje tez jej mąż (który częstuje nas jakąś przepalanką). Uzupełniam (czy raczej potwierdzam) wiedzę którą posiadam – trzeba skręcić w boczną drogę przy nieczynnej stacji benzynowej, a następnie jechać jak długo się da i jednym ze szlaków iść na Maglić. Wyjeżdżamy rano, skręcamy przy stacji i pniemy się w górę. W pewnym momencie droga się rozwidla – w lewo oznaczenia „Maglić”, a w prawo „Trnovacko jezero”. Jedziemy w lewo- szlak rozpoczyna się na przełęczy, jest słupek z tabliczką. Tu już trzeba zostawić samochód i rozpocząć próbę – zgodnie ze znakiem na szczyt jest niecałe 6 km. Idziemy póki co razem, po mniej więcej pół godzinie wychodzimy z lasu w kosówkę, a potem na szeroką polanę, skąd dobrze widać skalisty Maglić. Siwy ostatecznie decyduje że nie wchodzi i poczeka na polanie, ja pełen optymizmu idę dalej. Wiem że po drodze będą fragmenty ze stalową liną, pełniącą funkcję naszych łańcuchów. Nieprzyjemności zaczynają się już pod pierwszym z takich miejsc – pod nim zalega szerokie śnieżne pole. Śnieg jest miękki, taki „rozmemłany”, źle się po nim idzie. Pokonuję ten fragment, idę dalej i dochodzę do żlebu szerokiego na jakieś 15 m, w poprzek którego trzeba przejść. Niestety -w żlebie śnieg, a w dół ciągnie się na dobre strome 150 m. Zauważam że żleb jest ubezpieczony liną, tyle że lina leży pod śniegiem i za cholerę się jej nie wyszarpie. Do kitu… śnieg jest bardzo niestabilny, miękki, ciapowaty i nawet raki (których i tak nie mam, zaledwie raczki) niewiele by pomogły, bo w nic by się nie wbiły. Trochę kombinuję jakby żleb obejść skałami górą, ale że wspinacz ze mnie nie za dobry, odpuszczam – tym bardziej że wejść nie sztuka, gorzej zejść. Nic nie wymyślę, no kilkanaście metrów do przejścia ale ryzyko poślizgnięcia niemal pewne. Zawracam, ale wciąż nie tracę nadziei – jest wcześnie, spróbuję od drugiej strony. Wracam raportując Siwemu co i jak i wracamy do auta, którym tym razem kierujemy się na tym rozjeździe na Trnovacko jezero. Tam wyjeżdża się na sporą halę – miejsce o nazwie Prijevor. Są tam oznaczone początki szlaków oraz tablica z (wreszcie!) mapą, gdzie wreszcie można się przyjrzeć opcjom. Z Prijevora da się na Maglić iść „na wprost” lub okrężną drogą przez to właśnie jezioro. Znak na Maglić pokazuje co prawda tylko 1,9 km, ale aż 3h – niemniej jednak decyduję się spróbować, Siwy zostaje przy aucie. Po chwili docieram do chatek, z wyglądu jest to jakby schronisko, ale teraz zamknięte. Szlak dość szybko zaczyna piąć się w górę coraz bardziej stromo i stromo, najpierw trzeba sobie pomagać dłońmi, a potem znów pojawiają się stalowe liny. Widzę że znak na dole nie kłamał i łatwo nie będzie. Niestety znów coraz częściej pojawiają się większe i mniejsze płaty śniegu, niektóre z nich zalegają w bardzo niebezpiecznych miejscach, a tu poślizgnięcie może naprawdę drogo kosztować. W dodatku te liny są w bardzo złym stanie, niekiedy przerwane, niekiedy haki mocujące do skały są wyrwane. Gdy lina wali mnie w nos i leci mi krew, a przed sobą widzę kolejny śnieg w miejscu, gdzie już kurde muszę się poślizgnąć co najmniej przy schodzeniu, decyduję że i stąd zawracam – bo znów, może i wejdę, ale co potem?. Schodzenie też proste nie jest. Napotykam też innych ludzi – to grupa Chorwatów, mniej więcej pół na pół damsko-męska. Są jeszcze nisko, dopiero po początkowych trudnościach. Rozmawiamy, ja mówię co i jak i że skoro już tu pytają „czy dalej też jest tak trudno”, to nawet nie ma co… Większość mnie słucha, bodaj trzech chłopaków rusza dalej. Mi w zejściu towarzyszy Chorwatka Daria, gadamy sobie o górach i różnych takich. Oni grupą są rozbici w namiotach przy Trnovackim jeziorze i chcieli dziś wejść. Rozstajemy się z Darią przy aucie, wymieniamy facebookiem, po czym z Siwym wsiadamy w auto i niestety, innym razem. Potem od Darii się dowiedziałem, że oni następnego dnia weszli na Maglić szlakiem od jeziora i był przyjemny, bez śniegu i trudności. Akurat ten trzeci którym nie szedłem 😉 a co do chłopaków którzy ruszyli w górę po spotkaniu ze mną żaden nie wszedł – jeden zawrócił sam po pewnym czasie widząc ze jest coraz trudniej, pozostała dwójka była już niby niedaleko szczytu, ale jeden z nich rozwalił głowę i musieli w dwójkę zawracać. Trochę mnie to pociesza, bo jednak decyzja, choć trudna, była dobra. Na Maglić wracam Towarzyszą mi Rodzice, którym zaproponowałem wycieczkę wiedząc, że wyjedziemy wysoko i będą mogli nacieszyć oczy – bo Góry Dynarskie są bardzo ładne, a pod Magliciem i w drodze jest wiele widokowych miejsc. Znów dojeżdżamy do Tjentiste wieczorem i znów rano samochodem pod górę. Decyduję, że ponownie spróbuję wejść szlakiem, z którego zawróciłem po raz pierwszy. Wszystko wygląda podobnie – tyle że nie ma śniegu. Idzie się zupełnie inaczej – spokojnie, równomiernie. Żleb przechodzę bez najmniejszego problemu (no bo i jaki miałby być), patrząc tylko z niego w dół upewniam się, że nie wyolbrzymiłem długości i stromizny żlebu – naprawdę poślizgnięcie skończyłoby się bardzo źle. Na szlaku coraz częściej pojawia się lina towarzysząc we wspinaczce – trudności w mojej ocenie jak na szlakach w Tatrach Wysokich nie licząc Orlej Perci. Szlak dochodzi do grzbietu, gdzie łączy się ze szlakiem idącym od jeziora i wspólnie dochodzą do skały szczytowej. Tam jest pewien trudny moment na początku – trzeba się wspiąć jakieś 10 metrów kominkiem i akurat z niewiadomych przyczyn tu lny nie ma, ale potem już tylko dojść na szczyt. Udało się! Do trzech podejść sztuka 🙂 Na szczycie kamień i blaszana flagą – oba w barwach Serbii (właśnie nie Bośni i Hercegowiny, a Serbii, co tylko pokazuje jak dziwny to kraj). Schodzę to samą drogą, meldując Rodzicom że tym razem się udało. Zjeżdżając podjeżdżamy jeszcze na halę „Prijevora”, gdzie jest sporo samochodów. Wygląda też na to że to „schronisko” działa, ale jakoś nie chce mi się już podchodzić. PORADY (stan wiedzy na sierpień 2016) Znakowane szlaki na Maglić są trzy – dwa z Prijevora (jeden bezpośredni, drugi przez Trnovacke Jezero) i jeden „z drugiej strony”, z polanki. Szlaki oznaczone charakterystycznym dla Bałkanów białym punktem z czerwonym otokiem. W zdjęciach jest schemat z tablicy przy Prijevorze, mapy nie udało się kupić, nawet pani z parku u której spaliśmy w maju nie miała. Najłatwiejszy (ale i najdłuższy) to szlak od jeziora. Na dwóch pozostałych są trudności, na pewno trzeba mieć jakie-takie doświadczenie ze skałą i ekspozycją, ten krótki z Prijevora nawet określiłbym jako bardzo trudny, wdrapuje się niemal na wprost bez żadnych zakosów, ale nie jest to też nic niemożliwego. Trzeba też pamiętać, że idąc tym „moim” szlakiem jest się fizycznie w Czarnogórze – nie ma jednak żadnych słupków, żadnych zakazów, żadnych strażników, pani z parku też zapewniała że to żaden kłopot ze strony jednych i drugich władz Droga dojazdowa od Tjentiste to resztki asfaltu i ubita ziemia. Dwukrotnie wjechałem bez problemu Nissanem Quasquaiem, ale w obu przypadkach na górze były też inne samochody, niższe. Dojazd ma chyba 12 km, od skrętu do góry zajmuje jakieś 40 minut. Mniej więcej w 1/3 drogi jest szlaban parku – w maju był podniesiony, w sierpniu był strażnik i opłata (nie pamiętam dokładnie ile, ale na pewno i za samochód, i za każda osobę w nim – ale niespecjalnie straszne pieniądze). Rozstaje wyraźnie oznaczone znakami, trzeba się decydować którym szlakiem atak i odpowiednio skręcić w lewo lub w prawo. Przy obu podjazdach miałem dobrą pogodę, w przypadku deszczu droga może wyglądać dużo gorzej. Myślę że w Tjentiste znalazłoby się kogoś do podwózki, jeśli brak własnego pojazdu. Noclegi – w Tjenstiste jest Hotel „Mladost”, ale w obu terminach był pełny. Raz nocleg znaleźliśmy pytając w siedzibie parku, a drugi raz w knajpce MAKADAM – właściciel ma do wynajęcia mieszkanie, budynek z zewnątrz co prawda obskurny, ale mieszkanie całkiem fajne. Naprzeciw Makadamu jest druga knajpa, nie pamiętam nazwy – ale jest tam pole namiotowe. Już „na górze” w Prijevorze były też rozbite namioty, ponadto jest tam chyba ta koliba z miejscami do spania, a chorwaci których spotkałem byli rozbici namiotami przy jeziorze. Jeśli nie znajdzie się noclegu w Tjentiste to kłopot, bo w szeroko pojętej „okolicy” nic nie ma na pewno. Miejscowi mówili że najbliżej z noclegami to Foca, czyli jakieś 30 km krętą drogą. Do Bośni i Hercegowiny trzeba mieć paszport, a jeżeli samochodem to także zieloną kartę (pytali na granicy). Mają swoją walutę (markę), ale w obiegu jest też euro w stałym przeliczniku 1 euro-2 marki. nieczynna stacja benzynowa, gdzie się skręca oznakowanie „rozjazdu”, podstawowy szlak w lewo, szlaki z Prijevora w prawo stan drogi w końcu maja mapka stojąca przy Prijevorze, cośtam widać maj – trochę śniegu jest maj – pierwsze śnieżne pole maj – a tu zawróciłem… znaki w Prijevorze domko-schronikso? (w maju zamknięte) szybko się zdobywa wysokość ale coraz stroniej lina niezbyt pomocna z Darią po drugiej zawrotce. Jeszcze tu wrócę! sierpień – wracam tym razem śniegu nie widać o, to tu zawróciłem a tu bym się zsunął 😉 też stromo, nie powiem Maglić od drugiej strony ostatni kominek… zdobyte! ze szczytu ze szczytu ze szczytu ze szczytu ze szczytu sierpniowy Maglić z Prijevora ja i Rodzice – dziękuję za towarzystwo 🙂 Kraje byłej Jugosławii z mapąSocjalistyczna Federacja Republik Radzieckich, znana szerzej jako Jugosławia to państwo socjalistyczne istniejące na Półwyspie Bałkańskim w latach 1945-1992. Państwa powstałe po rozpadzie Jugosławii są dziś niepodległymi demokracjami, jednak droga do tego miejsca była bardzo długa, burzliwa i znamy określenie Bałkański Kocioł, które w dużym uproszczeniu dotyczy sytuacji na Bałkanach wynikającej z ingerencji obcych mocarstw, sprzecznych interesów politycznych, zróżnicowania kulturowo, etniczno-religijnego, a także wzajemnych roszczeń sytuacja bałkańska jest niezwykle skomplikowana, nie będziemy jej dziś dokładnie omawiać, a zamiast tego skupimy się na kwestii jakie państwa powstały po rozpadzie po rozpadzie Jugosławii musiały i nadal muszą radzić sobie z trudną, wspólną przeszłością. Niespełna 30 lat temu, w centrum Europy trwała okrutna wojna, która odcisnęła piętno na wielu żyjących obecnie mieszkańców, a zniszczenia wojenne są widoczne do Jugosławii, czyli kraje byłej JugosławiiPaństwa powstałe po rozpadzie Jugosławii – jest ich dokładnie 7 a są to:ChorwacjaSłoweniaBośnia i HercegowinaCzarnogóraKosowoMacedonia PółnocnaSerbiaJedyny problem może stanowić Kosowo, którego niepodległość uznana została tylko przez 93 kraje świata. Jednak praktycznie jest to samodzielny kraj, więc zaliczamy go do krajów byłej jakie państwa powstały po rozpadzie Jugosławii wynikało z dużo wcześniejszego podziału Bałkanów między mieszkające tu narody i grupy etniczne. Już w po I wojnie światowej istniało na tych terenach zjednoczone królestwo Serbów, Chorwatów i Słoweńców, które dało podwaliny pod przyszłą po rozpadzie Jugosławii to nic innego jak powrót do wcześniejszego stanu rzeczy. Kraje byłej Jugosławii pod panowaniem Związku Radzieckiego żyły we względnej zgodzie i porozumieniu. Wydawać by się mogło, że jest to trafione rozwiązanie, dające korzyści gospodarcze wszystkim krajom należącym do po upadku Związku Radzieckiego w 1991 roku państwa byłej Jugosławii weszły na ścieżkę wojny domowej. Głównymi powodami konfliktu było:Problemy ekonomiczneOżywienie idei narodowychWpływ przemian ustrojowych w Europie Środkowo-wschodniej, w tym w PolsceNiechęć na tle religijnym i etnicznym, głównie na terenie Bośni i Hercegowiny, spór Bośniaków z SerbamiWojna trwała od 1991 do 1995 roku, pochłaniając co najmniej 100 tys. ofiar, a Prawie 2 mln osób musiało opuścić swoje domy. Wojnę zakończyła dopiero zdecydowana interwencja NATO w rozpadła się Jugosławia i jakie państwa z niej utworzono?Podział Jugosławii był procesem, który zachodził przez kilka lat, także nie da się wskazać jednej daty kiedy rozpadła się niepodległość zadeklarowała Chorwacja i Słowenia, już w czerwcu 1991, we wrześniu tego samego roku zrobiła to Macedonia Północna. W 1992 roku niepodległość ogłosiła Bośnia i tym samym czasie Czarnogóra oraz Serbia utworzyły Federalną Republikę Jugosławii, Kosowo nadal znajdowało się pod rządami Serbii. Zresztą Serbia do dziś uznaje Kosowo za część swojego właśnie ogłoszenie niepodległości przez Chorwację, Słowenia i Bośnię było jedna jedną przyczyn wybuchu wojny domowej z ustały w 1995, jednak w 1998 zaognił się problem Kosowa, gdzie zaczęło dochodzić do starć serbsko-albańskich (mieszkańcy Kosowa to głównie Albańczycy). Jednak rok później NATO zamknęło ten 2003 Czarnogóra ogłosiła niepodległość, co oznaczało koniec Federalnej Republiki Chorwacji, która rozpadła się na Serbię i 2008 Kosowo ogłosiło niepodległość, która do tej pory została uznana tylko przez 93 państwa. Jedne państwa postrzegają Kosowo jako niepodległy kraj a drugie za część powstałe po rozpadzie Jugosławii – kilka słów podsumowaniaMamy nadzieję, że wiesz już jakie państwa powstały po rozpadzie Jugosławii, kiedy miał miejsce ten rozpad oraz w skrócie poznałeś jego przyczyny, przebieg i powstałe po rozpadzie Jugosławii to niesamowite miejsce na mapie Europy. Piękne po kątem przyrodniczym, kulturowym i historycznym przyciągają turystów z całego świata. Jednak będąc na miejscu warto pamiętać o tragedii, która miała miejsce nie tak dawno niechętnie odnoszą odnoszą do tego tematu, dlatego należy uważać na tę kwestię podczas rozmowy. Regiony, miasta, wsie na mapie Bośni i Hercegowiny Banja Luka – miasto w zachodniej części Bośni i Hercegowiny, faktyczna stolica Republiki Serbskiej, nad rzeką Vrbas, drugie pod względem liczby mieszkańców w kraju, liczy ok. 237 tys. mieszkańców. Ważny ośrodek gospodarczy kraju. Rozwinięty przemysł maszynowy (produkcja obrabiarek), elektrotechniczny, metalowy (odlewnia i walcownia), chemiczny (fabryka włókien sztucznych), odzieżowy i spożywczy (m. in. tytoniowy, browarnictwo), a także skórzany i celulozowo-papierniczy. Węzeł drogowy. Bijeljina – miasto w północno-wschodniej Bośni i Hercegowinie, na północny wschód od Tuzli. Według danych szacunkowych na rok 2009 liczy 70 528 mieszkańców. Ośrodek handlowo-przemysłowy (przetwórstwo owoców) regionu rolniczego, w pobliżu wydobycie węgla brunatnego. Do 1914 w mieście stacjonował IV batalion C. i K. 20 Pułku Piechoty. Boosanska Dubica (serb. -cyrylica Босанска Дубица) - miasto w Bośni i Hercegowinie, w Republice Serbskiej, według danych szacunkowych na rok 2009 liczy 34 312 mieszkańców. Bosanska Kostajnica – miasto w Bośni i Hercegowinie. Według danych szacunkowych na rok 2009 liczy 18 982 mieszkańców. Bosanska Krupa - miasto w Bośni i Hercegowinie, w Kantonie Una-Sana, według danych szacunkowych na rok 2009 liczy 11 326 mieszkańców. Bosanski Brod – miasto w Bośni i Hercegowinie, w Republice Serbskiej nad rzeką Sawą, pierwsze wzmianki historyczne o mieście pochodzą z okresu średniowiecza, według danych szacunkowych na rok 2009 liczy 8 395 mieszkańców. Znajduje się tam rafineria ropy naftowej oraz zakłady naprawcze taboru kolejowego. Bosanski Petrovac - to miasto i gmina w zachodniej części Bośni i Hercegowiny, w Federacji Bośni i Hercegowiny, w Kantonie Una-Sana. Bosansko Grahovo - to miasto i gmina w zachodniej części Bośni i Hercegowiny, w Federacji Bośni i Hercegowiny, w Kantonie 10. Położone blisko granicy z Chorwacją, a także blisko miast Drvar, Livno oraz Glamoč. Bugojno – miasto i gmina w Bośni i Hercegowinie, nad rzeką Vrbas (prawym dopływie Sawy, która z kolei jest prawym dopływem Dunaju), na południowy zachód od Zenicy i około 80 km na północny zachód od Sarajewa. Około 46 500 mieszkańców (2002). Butmir – osiedle na południowych obrzeżach kantonu Sarajewo w pobliżu Ilidžy. Na obrzeżach dzielnicy znajduje się międzynarodowy port lotniczy. Cazin – miasto w Bośni i Hercegowinie w kantonie Una-Sana, według danych szacunkowych na rok 2009 liczy 14 916 mieszkańców. Derventa - miasto w Bośni i Hercegowinie, w Republice Serbskiej, według danych szacunkowych na rok 2009 liczy 23 833 mieszkańców. Doboj – miasto w Bośni i Hercegowinie w Republice Serbskiej, nad rzeką Bosna. Według danych szacunkowych na rok 2009 liczy 30 814 mieszkańców. Węzeł kolejowy. Siedziba dyrekcji Kolei Republiki Serbskiej oraz Kolei Bośni i Hercegowiny. W mieście znajduje się forteca z XV wieku. Doboj Jug - to mała gmina wiejska w Bośni i Hercegowiny, w Kantonie Zenica-Doboj, w Federacji Bośni i Hercegowiny. Drvar to miasto i gmina leżące w zachodniej części Bośni i Hercegowiny, w Federacji Bośni i Hercegowiny, w Kantonie 10. Miasto leży na drodze pomiędzy Bosansko Grahovo i Bosanski Petrovac, a także blisko Glamoč. Fojnica - miasto w Bośni i Hercegowinie. Według danych szacunkowych na rok 2008 liczy 4 622 mieszkańców. Gacko – miasto w Bośni i Hercegowinie. Według danych szacunkowych na rok 2009 liczy 8 356 mieszkańców. Grude - to miasto i gmina, w zachodniej części Bośni i Hercegowiny, w Kantonie Zachodnia Hercegowina, w Federacji Bośni i Hercegowiny. Jablanica - miasto w Bośni i Hercegowinie, nad Neretwą, w kantonie Hercegowina-Neretwa. Liczba mieszkańców: 3,5 tys. Ośrodek turystyki górskiej i narciarstwa. Elektrownia wodna o mocy 180 MW. Jajce – miasto w Bośni i Hercegowinie, w kantonie Centralna Bośnia, położone nad rzeką Vrbas, przy ujściu rzeki Pliva. Ludność: Na przełomie XIV i XV wieku książę chorwacko-bośniacki Hrvoje Vukčić zbudował w Jajcach zamek, który z czasem stał się siedzibą królów bośniackich. U schyłku średniowiecza miasto stało się ośrodkiem sekty bogomiłów, której członkowie wybudowali pod miastem skalne katakumby. Janja – miasto w Bośni i Hercegowinie. Według danych szacunkowych na rok 2009 liczy 29 375 mieszkańców. Kakanj – miasto w Bośni i Hercegowinie, w kantonie Zenica-Doboj, według danych szacunkowych na rok 2009 liczy 9981 mieszkańców. Kalesija - miasto i gmina, w północno-wschodniej cześći Bośni i Hercegowiny, w Kantonie Tuzla, w Federacji Bośni i Hercegowiny. Kanton dziesiąty – jeden z dziesięciu kantonów Federacji Bośni i Hercegowiny, należy do większych w kraju. Stolicą kantonu jest Livno. Ustanowiona przez przepisy kantonalne w 1995 nazwa Kanton Herceg-Bośni nawiązywała do istniejącej na tych terenach w latach 1991-1994 Chorwackiej Republiki Herceg-Bośni. Kanton hercegowińsko-neretwiański – jeden z dziesięciu kantonów Bośni i Hercegowiny, składający się głównie z doliny Neretwy. Jako jedyny bośniacki kanton ma dostęp do morza. Wybrzeże ma około 21 km długości i znajduje się w gminie Neum. Ten obszar dzieli sąsiednią Chorwację na dwie części – aby z Dubrowniku dojechać do reszty kraju, należy przejechać przez Bośnię. Kanton posawski, boś. Posavski kanton, najmniejszy z dziesięciu kantonów Federacji Bośni i Hercegowiny, leży w północnej części kraju i jest odłączony od reszty Federacji. Graniczy od północy z Chorwacją, a od południa z Republiką Serbską, czyli drugą republiką w Bośni i Hercegowinie. Kanton sarajewski – kanton położony w Federacji Bośni i Hercegowiny. Stolicą kantonu jest Sarajewo. Kanton środkowobośniacki to jeden z kantonów położony w centrum Bośni i Hercegowiny, położony na zachód od Sarajewa. Stolicą jest Travnik. Kanton tuzlański – jeden z kantonów Federacji Bośni i Hercegowiny, która jest częścią Bośni i Hercegowiny. Stolica kantonu znajduje się w Tuzli. Kanton uńsko-sański, to jeden z dziesięciu kantonów Federacji Bośni i Hercegowiny. Stolicą kantonu jest Bihać. Kanton zachodniohercegowiński to jeden z dziesięciu kantonów Federacji Bośni i Hercegowiny, jeden z mniejszych w skali kraju. Jego stolicą jest Široki Brijeg. Kanton zenicko-dobojski to jeden z dziesięciu kantonów Federacji Bośni i Hercegowiny. Stolica znajduje się w Zenicy. Kasindo – miasto w Bośni i Hercegowinie. Według danych szacunkowych na rok 2009 liczy 23 471 mieszkańców. Kiseljak, miasto w Bośni i Hercegowinie, w kantonie Centralna Bośnia, 8 tys. mieszkańców. Położone na północny wschód od Sarajewa i na południe od Zenicy. Kladanj - miasto i gmina, w północno-wschodniej cześći Bośni i Hercegowiny, w Kantonie Tuzla, w Federacji Bośni i Hercegowiny. Konjic – miasto w Bośni i Hercegowinie w kantonie Hercegowina-Neretwa, nad rzeką Neretwą. Według danych szacunkowych na rok 2009 liczy 9466 mieszkańców. Przed wybuchem konfliktu w Bośni w gminie miejskiej Konjic mieszkało 43 878 mieszkańców, z czego 54,3% (23 815) stanowili Muzułmanie, 26,2% Chorwaci, a 15,1% Serbowie. W wyniku wojny struktura demograficzna uległa zasadniczym zmianom – w 1997 liczba ludności spadła do 32 000, z czego 92,7% stanowili Muzułmanie, 4,7% Chorwaci, a 2,4% Serbowie. Kozarac – małe miasto w Bośni i Hercegowinie, w Republice Serbskiej. Położone jest około 10 km na wschód od Prijedor (siedziba gminy, do której należy) i około 45 km na zachód od Banja Luki. Nazwa miasta pochodzi od nazwy wiatru wiejącego od góry Kozara. Według danych szacunkowych na rok 2009 liczy 8 048 mieszkańców. Niedaleko znajduje się Park Narodowy Kozara (Nacionalni Park Kozara). Kupres - miasto w zachodniej części Bośni i Hercegowiny. Jest położone w kantonie 10. Jest oddalone 120 km od miasta Mostar. W 1991 roku ludność w Kupres wynosiła 10 098. W miejscowości funkcjonują 4 wyciągi narciarskie. Działa tu centrum rekreacyjno-sportowe Adria-Ski, które współpracuje z Klubem Narciarskim Striž. Livno – miasto w Bośni i Hercegowinie, w kantonie 10, według danych szacunkowych na rok 2009 liczy 9370 mieszkańców. Lukavac – miasto w Bośni i Hercegowinie, w Kantonie Tuzla, według danych szacunkowych na rok 2009 liczy 12 784 mieszkańców. Maglaj miasto w Republice Bośni i Hercegowiny, w kantonie Zenica-Doboj, 25 000 mieszkańców (2006). Przemysł spożywczy, włókienniczy. Medziugorie – miejscowość w Bośni i Hercegowinie położona w południowej części Hercegowiny na południowy zachód od Mostaru. Znana głównie dzięki mającymi tutaj mieć miejsce od 1981 roku objawieniami Matki Bożej z Medziugorie, cały czas badanymi przez Kościół, do tej pory nie odrzuconymi ani nie potwierdzonymi. Mostar - stolica (nieformalna) Hercegowiny, leżąca nad Neretwą, 105 tys. mieszkańców. Głównym zabytkiem miasta jest XVI-wieczny kamienny Stary Most, wybudowany w 1566. W wyniku wojny w byłej Jugosławii został zburzony przez Chorwatów w listopadzie 1993 roku. Ponownie odbudowany w lipcu 2004 roku. Neum - jedyne miasto w Bośni i Hercegowinie z dostępem do Morza Adriatyckiego, położone na południu tego kraju. Zlokalizowane jest w kantonie hercegowińsko-neretwańskim. Nevesinje – miasto w Bośni i Hercegowinie. Według danych szacunkowych na rok 2009 liczy 12 066 mieszkańców. Novi Grad (serb. Нови Град – miasto W Bośni i Hercegowinie . Według danych szacunkowych na rok 2009 liczy 19 671 mieszkańców. Novi Travnik (do roku 1992 Pucarevo) – miasto w Bośni i Hercegowinie, w kantonie Centralna Bośnia, według danych szacunkowych na rok 2009 liczy 11 727 mieszkańców. Ośrodek przemysłu spożywczego. Novo Sarajevo (Ново Сарајево) – gmina znajdująca się Sarajewie w Kantonie Sarajewo, w Bośni i Hercegowinie. Według danych z 2002 gminę Novo Sarajevo zamieszkują 74 493 osoby, w tym 88% to Bośniacy, ok. 6% to Serbowie i 6% to Chorwaci. Olovo - to miasto i gmina w Bośni i Hercegowinie, w Kantonie Zenica-Doboj, w Federacji Bośni i Hercegowiny. Oddalone jest 50 km od Sarajewa. Pale – miasto w Bośni i Hercegowinie, w Republice Serbskiej, administracyjnie część Wschodniego Sarajewa. Według danych szacunkowych na rok 2009 liczy 34 617 mieszkańców. W czasie wojny w Bośni było faktyczną stolicą bośniackich Serbów. W mieście znajduje się skocznia narciarska Pale Skakaonica. Prijedor – miasto w Bośni i Hercegowinie, w Republice Serbskiej nad rzeką Sana, na północny zachód od miasta Banja Luka. Według danych szacunkowych na rok 2009 liczy 41 938 mieszkańców. Prnjavor – miasto w Bośni i Hercegowinie w Republice Serbskiej. Miasto leży na północny wschód od Banja Luki. Miasto wraz z najbliższą okolicą zamieszkuje ok. 15000 mieszkańców. Prozor, miasto w Bośni i Hercegowinie, w kantonie Hercegowina-Neretwa, 10 tys. mieszkańców. ośrodek przemysłu spożywczego, włókienniczego. Ribnik – miasto i gmina w Bośni i Hercegowinie, w Republice Serbskiej. Według danych szacunkowych na rok 2009 gmina liczy 10 678 mieszkańców. Ośrodek przemysłu drzewnego. Przypisy Rogatica – miasto w Bośni i Hercegowinie. Według danych szacunkowych na rok 2009 liczy 8 888 mieszkańców. Sanski Most – miasto w Bośni i Hercegowinie, w kantonie Una-Sana, nad rzeką Saną, według danych szacunkowych na rok 2009 liczy 17 126 mieszkańców. Miejscowość znana jest w dużej mierze z bardzo gwałtownych walk jakie toczyły się o nią w 1995, u schyłku wojny w Bośni pomiędzy siłami bośniacko-chorwackimi a wojskami bośniackich Serbów. Sanski Most i jego najbliższe okolice były wówczas teatrem jednych z najbardziej zażartych walk na froncie całej bośniackiej wojny. Sapna - miasto i gmina, w północno-wschodniej cześći Bośni i Hercegowiny, w Kantonie Tuzla, w Federacji Bośni i Hercegowiny. Sarajewo – stolica Bośni i Hercegowiny zamieszkana przez 305 tys. osób (2009). Założone w 1462 r. przez Turków Osmańskich. W 1914 r. miejsce zabójstwa arcyksięcia Franciszka Ferdynanda. Odbyły się tu Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1984. Silnie zniszczone w rezultacie działań wojennych 1992-1995, ma obecnie 4 gminy (općina): Centar, Novi Grad, Novo Sarajevo, Stari Grad – w części chorwacko-muzułmańskiej. Osobno liczone jest Wschodnie Sarajewo (ok. 100 tys. mieszkańców), część Republiki Serbskiej. Sastavci jest eksklawą Bośni i Hercegowiny położoną na terenie Serbii, położoną nieopodal miasta Priboj. Administracyjnie należy do bośniackiej gminy Rudo. Jej powierzchnia wynosi 395,84 ha. Cała infrastruktura, telekomunikacja, poczta, opieka zdrowotna utrzymywane są przez stronę serbską. Również miejscowa szkoła podstawowa należy do systemu edukacyjnego Serbii, a większość uczniów kontynuuje edukację w serbskim Priboju. Sokolac - miasto w Bośni i Hercegowinie, administracyjnie część Wschodniego Sarajewa. Według danych szacunkowych na rok 2009 liczy 8 528 mieszkańców. Sopotnik - wieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie przemyskim, w gminie Fredropol. Na mapach: 49°36′56″N 22°41′07″E / |primary |name= Sopotnik }} Mieszkańcy wsi w latach 1945-1946 zostali wysiedleni do ZSRR. Od końca lat 60. XX wieku do 1990 wieś znajdowała się na terenie państwa arłamowskiego. Srbac – miasto w Bośni i Hercegowinie. Według danych szacunkowych na rok 2009 liczy 7 069 mieszkańców. Srebrenica - małe miasto we wschodniej Bośni na terenie autonomicznej bośniackiej Republiki Serbskiej. Miasto zawdzięcza swoją nazwę wydobyciu srebra. Obecnie działa w nim kopalnia soli i uzdrowisko. W jego pobliżu działały także kopalnie ołowiu, cynku i złota. W 1991 zamieszkane przez 37 213 osób, z czego blisko 73 proc. stanowili bośniaccy Muzułmanie, a 25 proc. Serbowie. W czasie wojny domowej w Bośni i Hercegowinie stało się tzw. Srebrenik - miasto i gmina, w północno-wschodniej cześći Bośni i Hercegowiny, w Kantonie Tuzla, w Federacji Bośni i Hercegowiny. Tomislavgrad – miasto i związek miast w południowo-zachodniej części Bośni i Hercegowiny, w kantonie 10 Federacji Bośni i Hercegowiny. Travnik – miasto w Bośni i Hercegowinie w kantonie Centralna Bośnia, według danych szacunkowych na rok 2009 liczy 19 334 mieszkańców. Trebinje – miasto w południowej Bośni i Hercegowinie, nad rzeką Trebišnjica, na wschód od Dubrownika. Około 34,9 tys. mieszkańców. Tuzla - miasto w północno-wschodniej Bośni i Hercegowinie, u zachodniego podnóża gór Majevica, na wysokości 239 m Miasto górnicze, znane z eksploatacji węgla brunatnego i soli kamiennej. Około 165 tys. mieszkańców. W mieście znajduje się Port lotniczy Tuzla oraz filia uniwersytetu w Sarajewie. Vitez – miasto w Bośni i Hercegowinie, w Federacji Bośni i Hercegowiny, w kantonie Centralna Bośnia. Według danych szacunkowych na rok 2009 liczy 9299 mieszkańców. Vlasenica – miasto w Bośni i Hercegowinie. Według danych szacunkowych na rok 2009 liczy 9 580 mieszkańców. Zenica - wielonarodowe, przemysłowe miasto położone w Federacji Bośni i Hercegowiny, nad rzeką Bosną. Ma 128 000 mieszkańców oraz 500 km² i jest czwartym co do wielkości miastem Bośni i Hercegowiny. Leży 316 m , a jej współrzędne geograficzne wynoszą 44°12' N 17°56' E. Z Zenicy pochodzi jedna z najbardziej znanych bałkańskich grup muzycznych Dubioza kolektiv. Zvornik – miasto w Republice Serbskiej jednej z dwóch części składowych Bośni i Hercegowiny. Według danych szacunkowych na rok 2009 liczy 21 515 mieszkańców.

bośnia i hercegowina na mapie europy